سفارش تبلیغ
صبا ویژن

مرکز خدمات مشاوره ای طلوع زندگی

ارتقاء سلامت خانواده

دیداری با جناب آقای محمد یونس آبادی از پیشکسوتان ورزشهای والیبال و بسکتبال شهرستان شاهرود

در گذشته ما با سختی هایی روبرو بودیم . نداشتن زمین مناسب که حتی اسفالت نبود و به صورت خاکی و به خصوص در زمستان با جمع آوری برف و آب جمع شده در داخل زمین و دیگر توپهای آنزمان که چرمی سنگین و والفی که قدرت زیادی می خواست و در والیبال و بسکتبال از آنها استفاده می شد و نداشتن سالن های سرپوشیده و عدم مربی کارآزموده از مشکلات ما بود .

اما در رابطه با پیشکسوت و چهره ماندگار شهرمان آقای حسین نوری که به حق برای پیشبرد ورزش این شهرستان و حتی استان زحمات بسیار کشیده و اینجانب هر چه از ورزش دارم مدیون تشویق های این بزرگ مرد است و همین جا از خداوند منان سلامتی و عمر طولانی با عزت برایشان آرزومندم .

و همچنین از آقای علی یاری همکار فرهنگی و رئیس هیت والیبال شهرستان و داوری به نام که هم و غم خود را در این رشته گذاشته قدردانی و سپاس فراوان دارم و توفیق بیشتر برای این عزیز را از خداوند آرزو دارم .

توصیه ای برای جوانان عزیز استانمان دارم که از این امکانات ورزشی کمال استفاده را کنند و سلامتی خود را با ورزش کردن تضمین نمایند و همین ورزش است که شما را از کارهای خلاف دور خواهد کرد . توصیه ای هم به مربیان و دست اندرکاران به ورزش دارم که از همان کودکی دانش آموزان را از دوره ابتدایی در شهر و روستا شناسایی و استعداد یابی کرده و ارزیابی کنند که در چه رشته هایی می توانند فعالیت داشته باشند . در نهایت سلامتی و توفیق و بهروزی برای همه هم استانی های عزیز را از ایزد متعال خواستارم و از شما عزیزان نشریه بامداد شاهرود که در جهت معرفی نیروهای بالقوه شهرستان شاهرود و استان گام بر می دارید تشکر و سپاس دارم و آرزوی موفقیت و پیروزی .         


دیداری با جناب آقای محمد یونس آبادی از پیشکسوتان ورزشهای والیبال و بسکتبال شهرستان شاهرود

لازم به ذکر است که بی نهایت مردم و کلیه ی دانش آموزان و کسبه شهر به دیدن این مسابقات می آمدند و به علت کثرت جمعیت دور زمین را طناب کشی می کردند و به تماشای بازی می نشستند . جا دارد از مربی خوب و زحمتکش این دوره ( ابتدایی ) مرحوم یدا ... اسدیان یادی کرده باشم و به روحش شاد باش می گویم .

بعد از اینکه وارد دبیرستان شدم ، از همان سال اول عضو تیم والیبال محسوب شدم و با بازیکنان خوبی چون آقایان عرب زاده و احمد خواجه و ... هم بازی بودم و از همان سال مرتب در مسابقات آموزشگاهی شرکت داشتم و پس از انتخاب بازیکنان شهرستان به مسابقات شهرستانهای استان می رفتیم و بعد از آن تیم استان از بین شهرستانها انتخاب به مسابقات قهرمانی کشوری راه پیدا می کردیم .

سه سال دوره اول دبیرستان عضو تیم والیبال استان بودم که در مسابقات قهرمانی کشوری شرکت داشتم و هشتمین دوره مسابقات کشوری تهران و بعد قزوین و شیراز دعوت شدیم که شیراز به علت جشن های تاج گذاری نعطیل شد .

 اما دوره دوم دبیرستان که عضو تیم بسکتبال استان بودم و مسابقات قهرمانی کشوری ارومیه و کرمان تا سال 1344 شرکت داشتم .

بازیکنانی که در رشته والیبال بازی می کردند عبارت بودند از آقایان : شاپور عرب زاده ، احمد خواجه ، حبیب قناد ، ابراهیم خضرایی ، رضا رمضانی ، حسین صابر ، پرویز مهدوی نادر ، داوود سرکرده ای ، منصور واحدی ، احمد فخارزاده ، علی اکبر محمدی ، قربانیان ، سعید صوفی ، سیرانی و علی امانی و دیگر بازیکنانی که نامشان را در خاطر ندارم . بازیکنان سمنانی آقایان : دانایی ( که بعدا عضو تیم باشگاه دارایی تهران شد ) ، مداح ، سهرابی و ... و بازیکنان دامغانی آن روزگار آقایان بلال کردی ، جلال کردی و دیگر بازیکنانی که باز نامشان در خاطرم نیست .

در رشته بسکتبال ، فعالیت من از دوره دوم دبیرستان شروع شد . تیم شاهرود از تیم های خوب استان بود که اکثرا مقام اول استانی را کسب می کردیم . بهترین بازیکنان آنزمان آقایان : مرحوم جمشید حاج طاهری ، ابراهیم رحیمیان ، مرحوم مسعود مداح ، میرزا محمد علی بیطرف ، فیروز کافی ، مرحوم رضا ذوالفقاری ، حسین متین ، فرامرز خضرایی ، عبدالصمد غوغایی ، ابراهیم فرید ، اسدا ... مهدویان و ... بودند .

ضمنا آقای فتح ا... رفیعی که از بسکتبالیستهای بسیار خوب بود ، همیشه بعنوان کوچ و مربی از ایشان استفاده می شد .

مربیان شایسته ای چون مرحوم ناصر عبداللهیان ، مرحوم محمود خطیبی ، مرحوم عباس رجایی که به حق از زحمت کشان این رشته بودند و برای ورزش شاهرود از هیچ کوششی دریغ نداشتند . به خصوص مرحوم عبداللهیان که زمان برایش مطرح نبود و همیشه در تمرینات حضور داشت .


دیداری با جناب آقای محمد یونس آبادی از پیشکسوتان ورزشهای والیبال و بسکتبال شهرستان شاهرود

خود را معرفی نمایید :

با سلام خدمت شما ، ورزشکاران و هنرمندان عزیز هم استانی و بویژه شاهرودی ها گرامی .

محمد یونس آبادی . در یازدهم مهرماه 1322 در محله قدیمی شبدری شاهرود به دنیا آمدم . تحصیلات خود را در دوره ی ابتدایی در مدارس اردیبهشت و خاقانی گذراندم و سپس وارد دبیرستان محمدرضاشاه سابق ( امام ره ) وسیکل دوم را در رشته ی ادبی دبیرستان فردوسی گذراندم و پس از اخذ دیپلم به خدمت نظام وظیفه ( سپاهی دانش ) رفتم و پس از پایان خدمت به استخدام آموزش و پرورش شاهرود در آمدم . و بعد از شرکت در کنکور دانشگاه در رشته ی جغرافیا پذیرفته شدم . پس از گذراندن دوره ی لیسانس از دانشسرایعالی تهران به شاهرود منتقل و در دبیرستانها به مدت 31 سال به تدریس و مدیریت مشغول شدم . حدود هفت سال نیز در دبیرستانهای غیر انتفاعی تدریس داشتم که پس از 38 سال تدریس ، بطور واقعی بازنشسته شدم .

در مرداد ماه سال 1347 ازدواج کردم ؛ همسرم فرهنگی است و ایشان هم 31 سال فقط در کلاس اول دبستان تدریس داشت . حاصل ازدواج ما سه فرزند . شامل دو پسر و یک دختر .

از چه زمانی فعالیت های ورزشی را شروع کردید ؟

من از همان دوران کودکی علاقه زیادی به ورزش داشتم به خصوص والیبال و بسکتبال ، به طوری که بیشتر اوقات فراغت خود را با بچه های محله شبدری در زمین های خاکی ، با داشتن دوچوب و یک توپ چرمی والفی سنگین قدیمی و یک تور که همیشه در منزلمان بود به دوش گرفته و به زیر عمارت ( همان گل کنی سابق که امروزه استادیوم شهید اکبری نام دارد ) رفته و پس از مسطح کردن زمین کشاورزی و خط کشی و قرار دادن پایه ها و نصب تور تا ابتدای شب به بازی مشغول بودیم .

کم کم تیمی درست کردیم به نام « تیم والیبال شبدری » و با محله های دیگر شهر مثل بیدآباد ، بین النهرین و بالاخیابان ( فردوسی امروز ) مسابقه می دادیم .

در دوره ی ابتدایی ، در مدرسه خاقانی ، معلمان عزیزی مانند مرحوم محمد حسن صادقیان ، ناصر عبداللهیان ، یدا ... اسدیان ، عبدالوهاب نوریان و شعاعی و عزیزان دیگری که امروزه در قید حیات هستند و عمر طولانی و با عزت برای همه ی آنها آرزومندم ؛ مانند آقایان محمد علی جلالی ، غلامحسین عربعامری و حسن عشینی و غیره که عصرها در زمین دبستان خاقانی والیبال بازی می کردند ؛ چند دانش آموز از جمله من را به بازی می گرفتند و از آن موقع به عنوان بازیکن خوب شناخته شدم و سال 1337 بود که اولین دوره مسابقات آموزشگاهی در شاهرود برگزار شد و دبستان خاقانی مقام اول را در بین آموزشگاههای شاهرود کسب کرد .


شیخ بهایی

شخصیت علمی و ادبی و اخلاق و پارسایی او باعث شد تا از 43 سالگی شیخ‌الاسلام اصفهان شود و در پی انتقال پایتخت از قزوین به اصفهان ( در 1006 قمری ) ، تا آخر عمر ( 75 سالگی ) منصب شیخ‌الاسلامی پایتخت صفوی را در دربار مقتدرترین شاه صفوی ، شاه عباس اول برعهده داشته باشد .

 شیخ در فاصله? سال‌های 994 تا 1008 قمری سفرهایی چند به خارج از قلمروی صفویه داشت . این سفرها برای زیارت ، سیاحت ، دانش ‌اندوزی و همچنین به گفته برخی مورخان به سفارت سیاسی بوده است  . مکه ، مصر و شام از جمله مقاصد این سفرها بوده‌اند .

 وی در سال 1000 خورشیدی در اصفهان درگذشت و بنابر وصیت خودش پیکر او را به مشهد بردند و در کنار آرامگاه علی‌بن موسی‌الرضا جنب موزه آستان قدس به خاک سپردند . امروزه آرامگاه وی بین مسجد گوهرشاد و صحن آزادی و رواق امام خمینی در رواقی‌ که به یاد او نامگذاری شده قرار دارد . تاریخ تولد و مرگ شیخ بهایی بر روی سنگ قبر و کاشیکاری‌های دیوار اتاق مقبره اندکی متفاوت است .

نمونه اشعار

همه روز روزه بودنن ، همه شب نماز کردن                      

همه ساله حج نمودن ، سفر حجاز کـردن

ز مـدینه تـا به مکه ، سر و پا برهنه رفتن                      

دو لب از برای لبیک ، به وظیفه باز کردن

به مساجد و معابد ، همه اعتکاف جستن                         

ز مناهی و مـلاهی ، همه احتراز کـردن

شب جمعه‌ ها نخفتن ، به خدای راز گفتن                       

ز وجـود بـی‌نیازش ، طلـب نیاز کـردن

به خدا قسم که آن ‌را ، ثمر آن قدر نباشد                       

کـه به روی نا امیدی در بسته بـاز کردن

 


 

شیخ بهایی 

یک شنیه 3 اردیبهشت  ماه : روز بزرگداشت شیخ بهایی

بهاءالدین محمد بن‏ حسین عاملی معروف به شیخ بهائی ( زاده? 8 اسفند 925 خورشیدی در بعلبک ، درگذشته? 8 شهریور 1000 خورشیدی در اصفهان ) دانشمند نامدار قرن دهم و یازدهم هجری است که در دانش‌های فلسفه ، منطق ، هیئت و ریاضیات تبحر داشت . در حدود 95 کتاب و رساله از او در سیاست ، حدیث ، ریاضی ، اخلاق ، نجوم ، عرفان ، فقه ، مهندسی و هنر و فیزیک بر جای مانده است . به پاس خدمات وی به علم ستاره‌شناسی ، یونسکو سال 2009 را به نام او سال « نجوم و شیخ بهایی» نامگذاری کرد .

وی در بعلبک متولد شد . دوران کودکی را در جبل عامل ، از نواحی شام ، در روستایی به نام « جبع» یا « جباع» زیست ، او از نژاد « حارث بن عبدالله اعور همدانی» بوده‌است ( از شخصیت‌های برجسته آغاز اسلام ، متوفی به سال 64 خورشیدی ) . خاندان او از خانواده‌های معروف جبل عامل در سده‌های دهم و یازدهم خورشیدی بوده‌اند . پدر او از شاگردان برجسته شهید ثانی بوده است .

محمد 13 ساله بود که پدرش عزالدین حسین عاملی به خاطر اذیت شیعیان آن منطقه توسط دولت عثمانی از یک سو و دعوت شاه تهماسب صفوی برای حضور در ایران ، به سوی ایران رهسپار گردید و چون به قزوین رسیدند و آن شهر را مرکز دانشمندان شیعه یافتند ، در آن سکنا گزیدند و بهاءالدین به شاگردی پدر و دیگر دانشمندان آن عصر مشغول شد .

وقتی او 17 ساله بود ( 970 ق ) ، پدرش به شیخ‌الاسلامی قزوین به توصیه شیخ علی منشار از سوی شاه تهماسب منصوب شد . 14 سال بعد ، در 984 قمری ، پدر شیخ برای زیارت خانه خدا از ایران خارج شد اما در بحرین درگذشت .