شیخ بهایی
یک شنیه 3 اردیبهشت ماه : روز بزرگداشت شیخ بهایی
بهاءالدین محمد بن حسین عاملی معروف به شیخ بهائی ( زاده? 8 اسفند 925 خورشیدی در بعلبک ، درگذشته? 8 شهریور 1000 خورشیدی در اصفهان ) دانشمند نامدار قرن دهم و یازدهم هجری است که در دانش‌های فلسفه ، منطق ، هیئت و ریاضیات تبحر داشت . در حدود 95 کتاب و رساله از او در سیاست ، حدیث ، ریاضی ، اخلاق ، نجوم ، عرفان ، فقه ، مهندسی و هنر و فیزیک بر جای مانده است . به پاس خدمات وی به علم ستاره‌شناسی ، یونسکو سال 2009 را به نام او سال « نجوم و شیخ بهایی» نامگذاری کرد .
وی در بعلبک متولد شد . دوران کودکی را در جبل عامل ، از نواحی شام ، در روستایی به نام « جبع» یا « جباع» زیست ، او از نژاد « حارث بن عبدالله اعور همدانی» بوده‌است ( از شخصیت‌های برجسته آغاز اسلام ، متوفی به سال 64 خورشیدی ) . خاندان او از خانواده‌های معروف جبل عامل در سده‌های دهم و یازدهم خورشیدی بوده‌اند . پدر او از شاگردان برجسته شهید ثانی بوده است .
محمد 13 ساله بود که پدرش عزالدین حسین عاملی به خاطر اذیت شیعیان آن منطقه توسط دولت عثمانی از یک سو و دعوت شاه تهماسب صفوی برای حضور در ایران ، به سوی ایران رهسپار گردید و چون به قزوین رسیدند و آن شهر را مرکز دانشمندان شیعه یافتند ، در آن سکنا گزیدند و بهاءالدین به شاگردی پدر و دیگر دانشمندان آن عصر مشغول شد .
وقتی او 17 ساله بود ( 970 ق ) ، پدرش به شیخ‌الاسلامی قزوین به توصیه شیخ علی منشار از سوی شاه تهماسب منصوب شد . 14 سال بعد ، در 984 قمری ، پدر شیخ برای زیارت خانه خدا از ایران خارج شد اما در بحرین درگذشت .