پروین اعتصامی
با این همه او تلخی شکست را با خونسردی و متانت شگفت آوری تحمل کرد و تا پایان عمر از آن سخنی بر زبان نیاورد و شکایتی ننمود . در سالهای 1315 و 1316 در زمان ریاست دکتر عیسی صدیق بر دانشسرای عالی ، پروین به عنوان مدیر کتابخانه? آن ، مشغول به کار شد . او 35 سال داشت که درگذشت .
پروین به تشویق ملک‌الشعرای بهار در سال 1315 دیوان خود را توسط چاپخانه مجلس منتشر کرد ، ولی مرگ پدرش در دی ماه 1316 در سن 63 سالگی ، ضربه هولناک دیگری به روح حساس او وارد کرد که عمق آن را در مرثیه‌ای که در سوگ پدر سروده‌است ، به خوبی می‌توان احساس کرد:
پدر آن تیشه که بر خاک تو زد دست اجل
تیشه‌ای بود که شد باعث ویرانی من
پروین اعتصامی عاقبت در تاریخ 15 فروردین 1320 در سن 35 سالگی بر اثر ابتلا به بیماری حصبه در تهران درگذشت و در حرم فاطمه معصومه در قم در مقبره? خانوادگی به خاک سپرده شد . یکی از معروف‌ترین آثار او شعر بلبل و مور است .
دیوان پروین ، شامل 248 قطعه شعر می‌باشد ، که از آن میان 65 قطعه به صورت مناظره است . اشعار پروین اعتصامی بیشتر در قالب قطعات ادبی است که مضامین اجتماعی را با دیده? انتقادی به تصویر کشیده‌است . در میان اشعار پروین ، تعداد زیادی شعر به صورت مناظره میان اشیاء ، حیوانات و گیاهان وجود دارد . درون مایه اشعار او بیشتر غنیمت داشتن وقت و فرصت ها ، نصیحت های اخلاقی ، انتقاد از ظلم و ستم به مظلومان و ضعیفان و ناپایداری دنیاست . در شعر پروین استفاده هایی از سبک شعرای بزرگ پیشین نیز شده است .