چگونه در جستجوی رشد باشیم ؟

آن که رشد می کند زنده است ! تنها گواه زندگی رشد است .

نیروی زندگی خود را صرف شادی ها کنید . بر لحظات حال خود مسلط شوید . در زندگی و سرنوشت خود تصمیم گیرنده باشید نا ستیزه گر و یا سر بزیر و مطیع و سازشکار .

دنیای خود را خود انتخاب کنید . بر خیزید و به جستجوی موقعیت های دلخواه خود بروید ، اگر نتوانستید شرایط مطلوب را بیابید خودتان آنها را بسازید .

اگر می خواهید مبدل به انسان مثبت و سازنده شوید ، اگر می خواهید اختیار تصمیمات و انتخاب هایتان را به دست خود بگیرید .

اگر می خواهید شادی و شور زندگی در زمان حال را بدست آورید لازم است طرز تفکر بیمار گونه ی خود را از بین ببرید . برای دستیابی به چنین هدفی با خود تکرار کنید : مغز من مال من است و من قادرم احساسات خویش را کنترل کنم .

شما می توانید انتخاب کنید . لحظات حال در اختیار شما هستند تا از آن ها لذت ببرید به این شرط که اختیار دار وجود خویش باشید .  

چگونه دوست واقعی خود را بشناسیم ؟

• یک دوست معمولی هیچگاه نمی تواند گریه تو را ببیند .
• یک دوست واقعی شانه های ش از گریه های تو تر می شود .
• یک دوست معمولی یک جعبه شکلات برای مهمانی تو می آورد .
• یک دوست واقعی زودتر به کمک تو می آید و تا دیر وقت برای تمیز کردن می ماند .
• یک دوست معمولی از دیر تماس گرفتن تو دلگیر و ناراحت می شود .
• یک دوست واقعی می پرسد چرا نتوانستی زودتر تماس بگیری؟
• یک دوست معمولی دوست دارد به مشکلات تو گوش دهد .
• یک دوست واقعی سعی در حل آنها می کند .
• یک دوست معمولی مانند یک مهمان عمل می کند و منتظر می شود از او پذیرایی شود .
• یک دوست واقعی به سوی یخچال رفته و از خود پذیرایی می کند .
• یک دوست معمولی می پندارد که دوستی شما بعد از یک مرافعه تمام می شود .
• یک دوست واقعی می داند که بعد از یک مرافعه دوستی شما محکم تر می شود .
• یک دوست واقعی کسی است که وقتی همه تو را ترک کردند با تو می ماند .

چگونه از مقایسه خود با دیگران اجتناب کنیم ؟

مقایسه ی یک فرد با فرد دیگر نفی خصوصیات و ویژگی های آن فرد است و اهانت آشکاری به شخصیت او محسوب می شود .

مقایسه خود با دیگران در هر زمان و در هر شرایط کاری پوچ و غیر منطقی است .

بر اساس ندای باطنی خویش ، بدون محدودیت و ممنوعیت ، فکر و عمل خود را انتخاب کنید .

به عقاید و ارزش های ویژه ی خود تکیه کنید .

هر گز در حضور هیچ کس دست به مقایسه ، داوری و گزینش نزنید .

به شخصیت و ویژگی های خاص خود ارج نهید .

با افکاری که شما را به مقایسه دعوت می کند به مقابله برخیزید .

دگر گونی در باورهای منفی

غلامحسین ریاحی

ناکامی انسان ریشه در باورهای او دارد ، کسی که باور دارد نمی تواند ، امکانات ندارد ، تحمل ندارد و ... این باورهای منفی در زندگی او محقق و مجسم می شوند . زندگی تجسم افکار و باورهای انسان است .

باورهای ذهنی تو ، مغز تو را برنامه ریزی می کند و مغز تو بر اساس برنامه ریزی ذهنی که سرچشمه آن باورهای تواست به اعصاب و عضلات تو فرمان های لازم را صادر می کند .

باورهای منفی چون غده ای سرطانی باعث شکست و نابودی انسان است . یکی از فیلسوفان بزرگ رواقی می گوید : ما باید بیشتر از آنچه مراقب بیرون کشیدن تومورها و آبسه ها از بدن هستیم ، مراقب بیرون کشیدن افکار نادرست از ذهن باشیم .[1]

آنچه تو عزیز را درراه پیشرفت و موفقیت محدود و نا کام می کند ، باورهای محدود تو است نه عوامل بیرونی . محدودیت تو چارچوب ذهنی تو است که خود برای خویش ساخته ای .

دیروز، امروز، فردا

غلامحسین ریاحی   

در هر هفته دو روز وجود دارد که ما نباید در مورد آن نگرانی یا ترس داشته باشیم . یکی از این روزها دیروز است . با همه خطاها و دلواپسی هایی که داشتیم ، کاستی ها و اشتباهات بزرگی که در این روز مرتکب شدیم و دردها و آلامی که تحمل کردیم . دیروز برای همیشه و بدون این که کنترلی بر آن داشته باشیم سپری شده است . تمام پول های دنیا نیز نمی تواند دیروز را برگرداند . ما نمی توانیم تغییر در کوچکترین کاری که دیروز انجام داده ایم بدهیم و نمی توانیم کوچکترین حرفی را که دیروز زده ایم عوض کنیم دیروز برای همیشه سپری شده است   .

روز دیگری که نباید نگران آن باشیم فرداست ، با همه ناکامی هایی که ممکن است در بر داشته باشد ، بار سنگین مسئولیتی که به دوش ما می نهد و وعده های بزرگش که به مرحله عمل در نمی آید . فردا نیز از حیطه کنترل ما خارج است . فردا خورشید طلوع خواهد کرد ، یا با شکوه و جلال و یا در پناه توده ای از ابرها ، اما به هر حال طلوع خواهد کرد تا زمان طلوع خورشید نمی توانیم روی فردا شرط بندی کنیم ، چون فردا متولد نشده است .

به این ترتیب فقط یک روز باقی می ماند و آن امروز است . هر کس قادر است فقط یک روز بجنگد و این در صورتی است که من و شما بار سنگین مسئولیت دو ابدیت هولناک دیروز و فردا را از دوش خود برداشته باشیم .

این تجربه تلخ امروز نیست که ما را ناراحت کرده است ، بلکه ندامت و پشیمانی یا تلخی چیزی است که دیروز اتفاق افتاده و وحشت از چیزی که ممکن است فردا به وقوع بپیوندد . بنابراین بیائید زندگی کنیم اما در هر زمان ، فقط برای یک روز .