هفتم مهرماه به نام « آتش نشانی و ایمنی» نامگذاری شده است . در واقع این روز بهانه ای است تا به گرامیداشت انسان هایی بپردازیم که از جان و آسایش خود در راه حفظ جان و آسایش ما می گذرند تا بتوانیم درامنیت زندگی کنیم .
هفتم مهرماه به نام « آتش نشانی و ایمنی» نامگذاری شده است . در واقع این روز بهانه ای است تا به گرامیداشت انسان هایی بپردازیم که از جان و آسایش خود در راه حفظ جان و آسایش ما می گذرند تا بتوانیم درامنیت زندگی کنیم .
میلاد هشتمین امام ، هفتمین قبله و دهمین کشتی نجات آقا امام رضا ( ع ) بر شما مبارکباد .
تاریخ در یک نگاه :
یک شنبه 2 مهر ماه : روز بزرگداشت حضرت احمد بن موسی شاهچراغ ( ع )
جمعه 7 مهر ماه : ولادت حضرت امام رضا ( ع ) ، روز آتش نشانی و ایمنی
شنبه 8 مهر ماه : روز بزرگداشت مولوی
یکشنبه 9 مهر ماه : روز همبستگی و همدردی با کودکان و نوجوانان فلسطینی
پنج شنبه 13 مهر ماه : هجرت حضرت امام خمینی ( ره ) از عراق به پاریس
جمعه 14 مهر ماه : روز دامپزشکی
انسان موحد
انسان موحد انسانی است که ...
خط و برنامه او مشخص است .
صاحب اختیار او معلوم است .
نه گرفتار تردید است ؛ نه سرگردانی ، نه تضاد و نه تناقض .
با روحی آرام گام برمی دارد و با اطمینان خاطر به پیش می رود .
تحت سرپرستی کسی قرار دارد که در همه چیز و همه حال و همه جا از او حمایت می کند .
انسان موحد دل در گرو عشق خدا دارد ، از تمام عالم او را برگزیده است و در همه حال به سایه لطف او پناه می برد .
سر در مقابل خدا می ساید ؛ همواره در سایه آرامش و معرفت و یقین به سر می برد . راه روشن و واحدی را در عین بردباری می پیماید .
چشم دل انسان موحد در افق هستی همواره به یک ستاره پر فروغ نظر افکنده است و راه خطا نمی پیماید .
انسان موحد تنها از خدا استمداد می جوید و به یک ریسمان چنگ می زند تا او را نجات بخشد .
انسان موحد تنها یک هدف دارد و از آن رو بر نمی گرداند و تنها به یک مولا خدمت می کند .
انسان موحد دارای نیروهای درونی هماهنگ و تمرکز یافته است .
انسان موحد از ثبات قدم برخوردار است .
در نخستین ساعت های روز جمعه ، 17 شهریور سال 1357 ، ارتشبد غلام علی اویسی ، فرماندار نظامی تهران از رادیوی تهران و حومه ، در تهران ، حکومت نظامی اعلام کرد . مردم که از حکومت نظامی اطلاع نداشتند ، پیش از ساعت شش صبح برای چهارمین روز متوالی از خانه ها بیرون آمدند و سیل آسا رو به خیابان آوردند . مرکز تجمع آنان ، میدان ژاله ( شهدای کنونی ) بود . همین که مردم به خیابان ها رسیدند ، ناگهان با دیدن تانک ها و زره پوش های نظامی و مأموران مسلسل به دست حکومتِ نظامی ، غافل گیر شدند . مأموران مسلح پس از چند بار اخطار از زمین و هوا جمعیت را ناجوان مردانه هدف رگبار مسلسل قرار دادند . در اطراف میدان ، جنازه شهیدانی بود که در صحنه نبرد نابرابر ، هم چنان باقی مانده و خون هایی که هر گوشه ای از میدان را گلگون کرده بود . در آن روز مزدوران رژیم شاه حتی کسانی را که به خانه های دیگران پناه می بردند تعقیب می کردند و به شهادت می رساندند . آن روز ، هفدهم شهریور 1357 ، به جمعه خونین تهران معروف گردید .