در نخستین ساعت های روز جمعه ، 17 شهریور سال 1357 ، ارتشبد غلام علی اویسی ، فرماندار نظامی تهران از رادیوی تهران و حومه ، در تهران ، حکومت نظامی اعلام کرد . مردم که از حکومت نظامی اطلاع نداشتند ، پیش از ساعت شش صبح برای چهارمین روز متوالی از خانه ها بیرون آمدند و سیل آسا رو به خیابان آوردند . مرکز تجمع آنان ، میدان ژاله ( شهدای کنونی ) بود . همین که مردم به خیابان ها رسیدند ، ناگهان با دیدن تانک ها و زره پوش های نظامی و مأموران مسلسل به دست حکومتِ نظامی ، غافل گیر شدند . مأموران مسلح پس از چند بار اخطار از زمین و هوا جمعیت را ناجوان مردانه هدف رگبار مسلسل قرار دادند . در اطراف میدان ، جنازه شهیدانی بود که در صحنه نبرد نابرابر ، هم چنان باقی مانده و خون هایی که هر گوشه ای از میدان را گلگون کرده بود . در آن روز مزدوران رژیم شاه حتی کسانی را که به خانه های دیگران پناه می بردند تعقیب می کردند و به شهادت می رساندند . آن روز ، هفدهم شهریور 1357 ، به جمعه خونین تهران معروف گردید .