چه کنیم تا فرزندانی متکی به خود و خود یافته داشته باشیم ؟
در بر خوردهای متقابل در برابر فرزندان سعی کنید ، در هر سنی که هستند ، عیبجویی و منفی بافی را از مکالمات آنها حذف کنید .
سعی کنید در مواقع بروز حوادث غیر منتظره به جای استفاده از عبارت (( این کار کی بود ؟ )) که حالت مچ گیری دارد ، از عبارت (( بگذار راه حلی پیدا کنیم )) استفاده کنید .
تمایل به بیهوده گویی و رجز خوانی را در فرزندان از میان ببرید و اجازه ندهید شما منبعی برای خالی کردن این یاوه گویی ها باشید .
به فرزندان عملا نشان دهید که راستگویی خصلتی است که شما به آن ارج می گذارید و به مقصر جلوه دادن دیگران و دروغ گفتن هر گز بها نمی دهید .
سعی کنید در درجه اول و از همین حالا حس عیب جویی و مقصر ساختن دیگران را در خودتان از میان بردارید .
این باور را در فرزندان تقویت کنید که آنها توانایی حفظ سلامت ، به ویژه جلوگیری از بیماری خویش را دارند .
سعی نکنید به فرزندان این باور را القا کنید که خصوصیات اخلاقی ، داشتن استعداد ، یا کمبود آن ، چیزی ارثی است .
تا آنجا که در توان دارید به فرزندان خود در یاری کردن به خودشان کمک کنید .
سعی کنید در برخوردهایتان تاکید بر حقانیت را کنار بگذارید و روی موثر بودن تکیه کنید .
وقتی فرزندان از کسی رنجشی پیدا می کنند یا به علت عقیده ای که دیگران نسبت به آنها ابراز کرده اند ، ناراحت هستند ، خیلی ساده و منطقی به آنها بفهمانید که ریشه عصبیت آنها درونی است و خود آنها عصبانی شدن را انتخاب کرده اند . ِ
به فرزندان بیاموزید که در مورد علایق خود در زندگی ، با خودشان مشورت کنند و فراموش کنند دیگران چه کار می کنند و چه فکری ذارند .
به فرزندان نشان دهید که استقلال فکری و اصالت عقیده داشتن به مراتب مهمتر از انتخاب راه آسانتر ، یعنی تائید طلبی و تامین رضایت خاطر دیگران است .
