سخن ما ...
تشویق
در پژوهش های جدید روانشناسی مشخص شده است که اثر تشویق چندین برابر تنبیه است . امید به تشویق در کودکان باعث ایجاد شوق در او شده و در نتیجه کمتر نیاز به تنبیه احساس می شود . در فرهنگ مرحوم دهخدا بعد ازکلمه شوق واژه شوقستان را داریم .
آیا مهد کودک ها ، مدارس و دانشگاههای ما شوقستان هستند ؟ فرزندان ما نیاز به ویتامین تشویق دارند تا با شور و شوق به مدرسه بروند .
آیا عکس العمل ما در برابر کارهای هنری مثل خط و نقاشی ، شعر و یا ورزش فرزندانمان تشویق آمیز است یا تحقیر آمیز ؟ آیا آنها را تشویق می کنیم یا می گوییم عوض این کارهای بیهوده برو مشقت را بنویس .
تشویق و ایجاد شور و شوق ویتامین روح است . این ویتامین را دریغ نکنید . وقتی فرزندتان مریض می شود سراسیمه هر ساعتی از شبانه روز نزد پزشک رفته و کلی وقت و هزینه صرف می کنید . آیا روح کمتر از جسم ارزش دارد ؟
آیا حاضرید برای روحیه فرزندتان کمی خرج کنید ؟ تشویق همیشه مستلزم صرف هزینه نیست گاهی یک لبخند یک بارک ا ... و یک آفرین ساده شوق و ذوق قابل ملاحظه ای ایجاد می کند . بچه آنقدر قانع هست که با یک آفرین شارژ می شود ولی گاهی ما آنقدر خسیس هستیم که اگر یک بارک ا ... به فرزند خود بگوییم در کنار آن چند گله و شکایت نثار آنها می کنیم طوری که اثر ویتامین تشویق را به طور کلی خنثی می کند .
مثلا می گوییم : آفرین ولی کار دیروزت خیلی بد بود . آفرین ولی به خاطر نمره بدی که هفته قبل گرفتی نمی توانم ببخشمت . پس پدران و مادران ودوستان لااقل از یک آفرین ساده دریغ نکنیم .