25 اردیبهشت ماه 1391 ، بزرگداشت فردوسی
حکیم فردوسی به تحقیق در سال 329 و یا 320 ه . ق در خانوادهای از دهقانان به دنیا آمد . این شاعر استاد اگر چه در آغاز زندگی همچون دهقانان و زمینداران روزگار خود صاحب شوکت و مکنت بود ، اما به خاطر صرف عمر در راه هنر و ادبیات و از همه مهمتر نظم شاهنامه ، ثروت خود را از دست داد و در عهد پیری تهیدست و بیچیز شد :
الا ای بـــرآورده چـرخ بـلند
چـه داری به پیری مرا مستمند
چـو بـودم جوان برترم داشتی
بـه پیری مـرا خـوار بگذاشتی
بـه جـای عنانم عـصا داد سال
پراکنده شد مال و برگشت حال
فردوسی نظم شاهنامه را حدود سالهای 370 یا 371 ه . ق شروع کرد و حدود سی و پنج سال ، بیوقفه در انجام و اتمام این کار کوشش نمود . به عبارتی ، او تمام هستی خود را وقف این کار کرد و با وجود چند تن از دوستانش که حامی او در انجام این کار ملی و ادبی بودند ، همان طور که گفتیم ، به روزگار پیری ثروت دوران جوانی را از دست داد و فقیر و تهیدست ، باقی عمر را در بیچیزی و افلاس گذراند .
حماسهسرای بزرگ ایران در سال 411 ه . ق درگذشت . او را در شهر طوس در باغی که ملک خود او بود ، به خاک سپردند .
از جزئیات زندگی حکیمی که عمر خود را به ایثار در تدوین و بازسازی شاعرانه سرگذشت پهلوانان اساطیری و حماسی ایران سپری کرد ، آگاهی چندان دقیق و مستندی در اختیار نداریم ، شاید بهتر این است که شرح زندگی او را در زندگی پهلوانان شاهنامه جستجو کنیم ؛ پهلوانانی که زندگیشان در رویارویی با مرگ معنا مییابد ؛ مگر نه این که او خود نیز یکی از همین پهلوانان بود .
شاهنامه ، منظومه مفصلی است که حدوداً از شصت هزار بیت تشکیل شده است و دارای سه دوره اساطیری ، پهلوانی و تاریخی است . دوره اساطیری شاهنامه ، عهد کیومرث تا سلطنت فریدون را در بر میگیرد و دوره پهلوانی آن شامل قیام کاوه تا مرگ رستم است . قسمت تاریخی شاهنامه ، شامل اواخر عهد کیان به بعد میشود که این قسمت نیز با افسانهها و داستانهای حماسی آمیخته است .