آب آن دو به یک جوی نخواهد رفت [1]
مشارکت و دوستی دو نفر که دارای سلایق مختلف باشند دوامی نخواهد داشت .
مأخذ : دربین زارعان خرده پا و ضعیف رسم است که با همسایه زمین خود آب را به نوبت از مَمَری (جوی ) که مشترکاً احداث کرده‌اند به زمین خود ببرند . این کار از چند نظر صرفه جویی است ، زیرا اگر هر کدام بخواهند برای بردن آب به زمین خود مَمَری احداث کنند ، علاوه بر هزینه احداث ، مقدار مصرف زمین دو برابر خواهد بود . سود دیگر این اشتراک مربوط به آبی است که آبخور جوی می‌شود .
اما این توافق و مشارکت همیشه بین دو همسایه زمین زراعتی برقرار نمی ماند که در نتیجه نمی خواهند آبشان در یک جوی برود و هر کس برای خود به اندازه لازم ممر می گیرد و آب به زمین خود می برد .
بامداد شاهرود . صفحه 2 . شماره 1
1/9/1390