چگونه امید به زندگی را در خود زنده کنیم ؟
لحظه ها به دنبال هم سپری می شوند و به واژه ای به نام زندگی معنا می بخشند ؛ معنایی که به تعبیر ما انسان ها گاهی تلخ و گاهی شیرین است ، اما به واقع زندگی به مانند هدیه ای است که هر روز باید روبان های دور آن را به آرامی باز کنیم و با دلی خوش از لحظه های آن بهره ببریم .
نباید به سختی ها و مشکلات به مانند سدی بنگریم ، بلکه باید از آن ها پلی بسازیم برای رسیدن به زیبایی ها . همیشه لذت ها در کنار تلخی ها و شادی ها در کنار غم ها معنا پیدا می کند ، پس برای درک همه بهترین ها ، گاهی باید بدترین ها را نیز تجربه کنیم .
در اجتماعی که در آن زندگی می کنیم انسان های متفاوتی هستند که ممکن است در راه رسیدن به اهدافمان راهگشا و یا مشکل ساز باشند اما باید به آن ها به گونه ای دیگر بنگریم ، به طوری که گویی آنان نقش معلم ما را بازی می کنند و هیچ انسانی دوست یا دشمن ما نیست بلکه همگی معلم هایی هستند که می توانند با رفتارشان درس های جدیدی را به ما بیاموزند .
زندگی ما انسان ها مانند فصل ها ترکیبی از زیبایی ها و زشتی هاست ولی چه خوب است که بیاموزیم از بهار با عشق ، از تابستان با امید ، از پاییز با صبر و از زمستان با شادی عبور کنیم و آن وقت می بینیم که زندگی با عشق ، امید ، صبر و شادی چه قدر معنادار است و حتی دلتنگی های پاییز و سردی زمستان را حس نخواهیم کرد .
آمارها حاکی از آن است که در سال های اخیر تعداد افراد افسرده افزایش یافته است اما این که چگونه اشرف مخلوقات با این همه توانایی به این نقطه رسیده است جای بحث دارد .
کمبودها ، سختی ها و بیماری ها وجود دارد و خواسته یا ناخواسته روند زندگی ما را تحت تأثیر قرار می دهد اما بی شک تنها راه حل مطمئن آگاهی داشتن و چگونگی برخورد با مشکل است که می تواند در ادامه راه ، راهنمای ما باشد و در این میان ایمان و اعتقاد به معبود یکتا ، مأوایی است که قدرتی ناگفتنی دارد و با اتکا به آن ، دستیابی به واژه های عشق ، امید و صبر تسهیل می شود .
امید به زندگی ، نقطه وصلی است که در بیشتر جوامع کم رنگ شده و در وادی مشکلات رنگ باخته است . مشاوره با افراد مورد اطمینان و آگاه می تواند ما را در یافتن این اصل مهم ، یاری کند .تیترهای نگران کننده افزایش طلاق عاطفی ، خودکشی ، قتل ، جنایت و خیانت همه در سایه ناآگاهی و تزلزل در قدرت ایمان به وقوع پیوسته است .
هنگامی که انسان تنها به خوشی های زودگذر زندگی دل بسته باشد با بروز کوچک ترین اختلالی ، دچار بزرگ ترین لغزش ها خواهد شد و این گونه خرمن زندگی اش را به آتش خواهد کشید .
پس نباید فریب بهار را نخورد زیرا پس از آن زمستانی هم هست و آن جاست که اگر خانه دلمان را فقط برای رضای خدا خانه تکانی کنیم ، خواهیم دید که با وجود زلزله های ویرانگر ، این خانه پایدار خواهد ماند . نباید مانند گیاه داخل گلدان ، فقط خواب باغچه را دید بلکه باید برای رسیدن به دشت های سبز اندیشید .
یادمان باشد که از چشمه ، درس خروش و از آسمان ، درس پاک زیستن را بیاموزیم تا در مسیر زندگی راه را به بیراهه نرویم و مهم ترین رکن آن ، یعنی خانواده را با امید به سر منزل مقصود برسانیم ، زیرا می دانیم که قطار اگر از ریل خارج شود آزاد است اما بی هدف به جایی نمی رسد .
بزرگ ترین اشتباه ما این است که از اشتباه کردن می ترسیم و از حق زندگی که بزرگ ترین نعمت الهی است ، بهره نمی بریم و باور نداریم که با « امید» می توانیم به زندگی معنا بخشیم . اگر گیاهان یقین دارند که بهار می آید چرا ما نباید برای رسیدن به بهار زندگی مان تلاش کنیم؟
بامداد شاهرود . صفحه 2 . پیش شماره 2
7/8/1390