عشق اگر عشق باشد
هر آنچه که موجب بهجت تو می شود ، غذای روح توست . چنان نیست که فقط تن آدمی به غذا نیازمند باشد ، بلکه روح آدمی به غذا نیازمندتر است . همواره جانب بهجت و سرمستی را بگیرید . ازدل مردگی و احساس بدبختی بپرهیزید ، به احساس بدبختی ، مجال ظهور و بروز ندهید .
گرچه گاهی دل آدمی می گیرد ، اما این گرفتگی به آمدن ابرها می ماند ، ابرها امروز می آیند ، اما فردا هوا باز صاف و آفتابی است . به ابرها بنگر، به خورشید نگاه کن و به یاد داشته باش که حساب تو ازحساب آن دو جدا است . گاهی هوای دل آدمی تیره و ابری می شود ، گاهی روح آدمی وارد اقلیم شب می شود ، اما روح سپیده دمان نیز دارد .
ما در چرخهایی از شب روز مرگ و تولد و تابستان و زمستان در حرکت هستیم . سعادت در آن است که بدانیم ما هیچ کدام از اینها نیستیم . بدینسان انسان به صلح و صفا با خود و هستی می رسد . هماهنگی با قطب های متضاد هستی ، شور آفرین است .
اگر بدانی که چگونه با احساسی از سعادت و بهجت زندگی کنی ، روحت خواهد بالید و تناور خواهد شد . در غیر این صورت در همان ساحت دانه گی می ماند و هرگز درخت نمی شود . اگر دانه درخت بشود و اگر درخت به شکوفه بنشیند و میوه بدهد ، عشق تمام عیار، همه چیز را در بر می گیرد .
عشق اگر عشق باشد ، هیچ چیز ازحیطه ی آن خارج نیست . فراموش مکن که من از عشق کامل سخن نمی گویم ، بلکه ازعشق تمام عیار سخن می گویم و اینها با هم متفاوتند . قرنهاست به ما می آموزند که چگونه عشقمان را کامل کنیم و ما نتوانسته ایم چنین کنیم . زیرا چنین ایده ای در مبانی ، اشکال داشته است .
عشق نمی تواند کامل شود . کامل کردن عشق ، یعنی تمام کردن عشق . عشق تمام نمی شود ، زیرا عشق ، زندگی است . عشق ، جاوادنگی است ، بی زمانی است . عشق ، با مرگ بیگانه است ، عشق تنها پدیده ی زندگی ماست که از مرگ فراتر می رود .
اما عشق تمام عیار با عشق کامل فرق دارد . عشق کامل مبتنی بر هدف و نقشه است . برای تحقق عشق کامل ، عاشق باید مسیرهائی را بپیماید ، بر طبق کلیشه هائی خاص عمل کند و بایدها و نبایدهائی را مد نظر قرار دهد تا رفته رفته عشقش را به صفت کمال بیاراید .
اما عشق تمام عیار، ایدئولوژیک نیست . زیرا ایده ، نقشه و باید نبایدی در آن نیست . لازمه ی عشق تمام عیار این است :
در هر لحظه ، در هر کاری که می کنی ، دلت را در کار خویش بگذار.
تعلل نکن . تردید نکن . همین .
منظور من از عشق تمام عیار این است :
در برابر هر جریان پرخروش عشقت ، سر نزن .