همه ی ما تنها بخش کوچکی از ظرفیت و استعداد خویش را برای زندگی به مفهوم سرشار آن برای دوست داشتن ، مراقبت کردن ، آفرینش و حادثه جویی در مقام تمام و کمال آن به کار می گیریم . در نتیجه به فعل رساندن نیروی بالقوه ما می تواند هیجان انگیزترین ماجرای زندگی ما باشد .[1]