جویندة رازِ موفقیّت و آزمونِ استاد !
روزی مردی جوان نزد استاد معرفت آمد و از او خواست رازِ موفقیّت را برایش بازگو کند 0 استاد در جمع مُریدانش مشغول تدریس بود به خاطر وجود مرد جوان درس را قطع کرد و از یارانش خواست تا قاشقی چوبی و تخت را همراه ظرفی روغنِ مایع برای او بیاورند سپس قاشق را به دست مرد داد و آن را از روغن پُر کرد و از مرد خواست در مدرسه و باغِ مدرسه حرکت کند و هر آنچه می بیند به خاطر بسپارد و دو باره نزد آنها برگردد فقط باید مواظب باشد که حتی یک قطره روغن نیز بر روی زمین نریزد که در غیر ا ینصورت ازمعرفت و راز معرفت دیگر خبری نخوا هد بود .
مرد جوان قاشق را با د قت و تمرکُزِ زیاد در د ست گرفت و با قدم های آهسته و دقیق در حالی که یک لحظه نگاهش را از قاشق بر نمی دا شت ساختمانِ مدرسه را دور زد و بعد از عبور از تمام معابر ِباغ دو باره به جمع استاد و شاگردا نش بازگشت .
استاد نگاهی به قاشق روغن انداخت و دید که صحیح و سالم است . آنگاه از مرد جوان پرسید : خوب اکنون برای حاضرین تعریف کُن که از ساختمانِ مدرسه و باغ چه دیدی .
مرد جوان مات و متحیّر به جمع خیره شد و با شرمندگی اعتراف کرد که در تمام طولِ مسیر حواسش به قاشق و روغن بوده است و اصلاً به شکل ساختمان و باغ دقّت نکرده است .
استاد دوباره همان قاشق را از روغن پُر کرد و از او خواست دو باره همان تمرین را تکرار کند .
این بار مرد جوان مات و مبهوت به زیبائی و سادگی در و دیوارِ مدرسه خیره شده و بی توجه به اینکه روغن از قاشق در حال ریختن است ، تمام زوایایِ باغ را با دقّت تماشا کرد . وقتی نزدِ استاد و جمع شاگردانِ او بازگشت ، با شرمندگی متوجّه شد که هیچ روغنی در قاشق نمانده است و قاشق خالی است . با اعتراض به استاد گفت که می تواند دقیق و روشن تمام زوایای مدرسه و باغ را برای جمع تشریح کند .
استاد تبسُّمی کرد و گفت : شرح زیبا یی ها باید با ریخته نشدن روغن از قاشق همراه می شد . تو رازِ معرفت و موفقیّت در زندگی را پُرسیدی و اکنون باید خودت آن را دریافته باشی .
رازِ معرفت یعنی زندگی در ا ین دنیا و مشاهده و استفاده و لذّت بُردن از تمام زیبائیهای آن بدون اینکه حتی قطره ای از روغنِ صداقت و پاکدامنی و خلوص و صفای باطنی خود را در این مسیراز دست بدهی . این دو با هم عجین هستند و بدون داشتن همزمانِ ا ین دو هرگز نمی توانی راز معرفت را دریابی .