عواطف زنانه
غلامحسین ریاحی
درست است که زن و شوهر به یکدیگر نیاز دارند و خدای متعال آنان را برای هم آفریده است ، اما زن ( با عواطف ویژه و احساسات لطیفی که دارد ) به گفت وگو و انس و مراقبت و سرپرستی شوهرش بیشتر نیاز دارد و از حسن خلق و مهربانی و لبخند شوهرش بیشتر شادمان می شود .
زن زندگی می کند تا رضایت شوهر و سعادت فرزندانش را تأمین کند و بالاترین پاداش او کلمه سپاس و محبتی است که بر چهره آنها می بیند و از خوشحالی آنها خوشحال می شود .
کرامت مرد این است که وقتی با عقد ازدواج تعهد سرپرستی و اداره زندگی را بر عهده می گیرد ، زن داری و فرزند پروری را در اصول برنامه های خود قرار دهد و به احساسات و عواطف ویژه همسرش احترام بگذارد .
از رفت و آمدها و معاشرتهای غیر ضروری بکاهد ، زودتر به خانه برگردد و با زن و فرزند خود باشد ، انس بگیرد ، بگوید و بشنود ، غذا بخورد و از مهر و محبت پاک آنها لذت ببرد .
پیامبر خدا فرمودند : هر مردی که سفره را بگستراند و زن و فرزند خویش را فرا خواند و غذا را با نام خدا شروع کنند و با شکر خدا به پایان برند ، در هنگامی که هنوز سفره برداشته نشده ، خدا رحمت و مغفرت خود را بر آنان نازل فرماید .
دور از کرامت و شرافت انسانی است که مردی همسرش را در خانه منتظر بگذارد و در خارج خانه اوقاتش را با دیگران بگذراند .