پروین اعتصامی
ملک الشعرای بهار در مقدمه ای که بر دیوان وی می نویسد ، می گوید : این دیوان ترکیبی است از دو سبک و شیوه? لفظی و معنوی آمیخته با سبکی مستقل ، و آن دو یکی شیوه خراسان است خاصه استاد ناصر خسرو قبادیانی و دیگر شیوه? شعرای عراق و فارس است به ویژه شیخ مصلح الدین سعدی شیرازی علیه الرحمه و از حیث معانی نیز بین افکار و خیالات حکما و عرفا است ، و این جمله با سبک و اسلوب مستقلی که خاص عصر امروزی و بیشتر پیرو تجسم معانی و حقیقت جوئی است ترکیب یافته و شیوه ای بدیع و فاضلانه به وجود آورده است. »
اشعار او را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد : دسته اول که به سبک خراسانی گفته شده و شامل اندرز و نصیحت است و بیشتر به اشعار ناصرخسرو شبیه‌است . دسته دوم اشعاری که به سبک عراقی گفته شده و بیشتر جنبه داستانی به ویژه از نوع مناظره دارد و به سبک شعر سعدی نزدیک است . این دسته از اشعار پروین شهرت بیشتری دارند .
پدر آن تیشه که بر خاک تو زد دست اجل
تیشه‌ای بـود کـه شد باعث ویـرانـی من
عضو جمعیّت حق گشتی و دیگر نـخوری
غـم تـنهایی و مـهجوری و حـیرانی من
من کـه قـدر گـهر پاک تـو مـی‌دانستم
ز چـه مـفقود شـدی ؟ ای گهر کـانی من
من کـه آب تـو ز سرچشمه? دل مـی‌دادم
آب و رنگت چـه شد ای لاله? نعمانی مـن؟
من یکی مرغ غزلخوان تو بـودم ، چه فتاد؟
کـه دگـر گـوش نـداری بـه نـواخوانی من
گنج خـود خوانـدیَم و رفتی و بـگـذاشتیَم
ای عجب ! بـعـد تـو با کیست نگهبانی من؟
بیست و پنجم اسفندماه 1390 ، مطابق با یکصدوپنجمین سالروز تولّد اختر فروزان چرخ ادب پروین اعتصامی‌ست . در تقویم رسمی ایران ، این روز به روز بزرگداشت پروین اعتصامی نامگذاری شده است .