قدرت پیام های نهفته
گاهی اوقات از فرزندان خود می خواهیم که آرام و ساکت باشند ولی خود ، هنگام عصبانیت صدایمان را بالا می بریم و یا از فرزندان می خواهیم که مستقل باشند ولی خود ما اتاق آنان را به این دلیل که از بهم ریختگی آن مستاصل شده ایم ، تمیز می کنیم .
گاه به فرزندان اجازه ریسک های مناسب را نمی دهیم . شاید می خواهیم فرزندان ما با حس همکاری بزرگ شوند و این در حالی است که ما بیشتر اوقات تمایل به بحث و مجادله داریم .
نمونه های بسیار دیگری را نیز می توان مطرح نمود که می خواهیم بعضی از انواع رفتارها را در فرزندان تشویق کنیم ، در حالیکه پیام دیگری برای آنها ارسال می داریم .
پیام هائی که برای فرزندان خود می فرستیم از افکار ما ناشی می شوند . آیا ما عصبانی هستیم و در مقابل کوچکترین محرک ها از خود واکنش نشان می دهیم یا آرام و سنجیده ایم ؟ آیا به سخنان همسر و فرزندان خود گوش می دهیم یا تمایل داریم دائما سخنان آنان را قطع کرده و خود جمله آنها را تکمیل کنیم ؟
اگر چنین است ، آیا تعجبی دارد که چرا فرزندان ما ، در توجه کردن و گوش دادن به تعالیم و آموزش های ما ، دچار مشکل می شوند ؟
از امروز نظری به پیام ها و علائم نهفته خود بیندازیم . موارد زیادی هستند که خوب آن را انجام می دهیم و در مقابل زمینه هائی نیز نیاز به تقویت دارند .
نگران نباشیم . ما نیز انسان هستیم . مهمتریم مطلب آن است که از قدرت پیام های نهفته آگاه باشیم . یک بار خود را در حین ارسال پیامی مغایر با آنچه که واقعا تمایل به آن داریم ، غافلگیر کنیم . ما می توانیم با قدری تمرین و ممارست موفق شویم تا پیام های زیبائی برای فرزندان خود ارسال کنیم .