تلگرافی باش
فقط چیزی را بگو که واقعاً ارزش گفتن داشته باشد . پرسش‌های غیرلازم نکن ! زمان گران‌بهاست . فقط چیزهای خیلی لازم را بپرس . فقط چیزی را بپرس که در زندگی تو تفاوتی ایجاد می‌کند .
هر حرکتت را تماشا کن ، زیرا همه چیز بازتاب می‌کند : طوری که راه می‌روی ، طوری که می‌نشینی ، طوری که به مرشد نگاه می‌کنی ، هر حرکت کوچک نشانگر است . همه‌اش زبان است . بدن تو زبان خودش را دارد .
گاهی می‌بینم که شخصی بسیار با نخوت به سوی من می‌آید و واژه‌هایی که به کار می‌برد ، بسیار ادیبانه است . طوری راه می رود که پر از نخوت است و این بسیار صادق‌تر از کلام اوست .
او از این آگاه نیست . کلامی که به‌کار می‌برد ، بسیار محترمانه و کاذب است . کلام او صادق نیست ، زیرا با بدنش تنظیم نیست ، بدن ، کمتر از ذهن فریبکار است . تو با دهانت چیزی را می‌گویی و چشمانت کاملاً چیز دیگری را می‌گویند ، داستانی دیگر است و چشمان تو از کلماتت ، بیشتر صادق هستند .
تو چیزی می‌گویی ، ولی لحن گفتن تو ، بیشتر بیانگر و گوینده است تا واژه‌های تو . می‌توانی طوری آری بگویی که « نه» معنی بدهد . می‌توانی چنان عاشقانه « نه» بگویی که « آری» معنی دهد .