مرگ و ابدیت
مردم با پایان ها آسوده نیستند زیرا هر پایان ، مرگ کوچکی است . به همین دلیل است که در بسیاری از زبانها برای خداحافظی واژه به امید دیدار را به کار میبرند .
هرگاه تجربه ای پایان می یابد مانند گردهمایی دوستان یا مسافرت ، مرگ کوچکی را تجربه میکنی . شکلی که آن تجربه در آگاهی تو پدید آورده بود ، ناپدید می شود .
اغلب ، پایان یافتن هر تجربه احساسی از تهی بودن به جا می گذارد که بیشتر مردم سخت می کوشند تا آن را حس نکنند و با آن رو به رو نشوند .
اگر بتوانی یاد بگیری که پایان های موجود در زندگی را بپذیری و حتی با آغوش باز به استقبال آنها بروی ، شاید متوجه شوی که آن احساس تهی بودن که در آغاز ناراحت کننده بود به احساس گستردگی درونی که عمیقاً آرامش بخش است ، تبدیل میشود .
اگر بیاموزی هر روز به این طریق بمیری ، خودت را در برابر زندگی می گشایی .