زمینه های بروز رفتار همدلانه
همدلی یک نوع خصوصیت ذاتی انسان هاست. چون انسان ها در اجتماع به دنیا می آیند و با هم زندگی می کنند و بزرگ می شوند. برای هم دیگر ارزش حیاتی قائلند و نسبت به یکدیگر نگران می شوند و رفتار همدلانه از خود نشان می دهند.
رفتار همدلی بر اساس شرطی سازی اولیه شکل می گیرد و انسان ها از رفتارها و عکس العمل های دیگران همدلی را می آموزند.
رفتار همدلی می تواند به موقعیت و تجربه خود آنان بستگی داشته باشد، یعنی هر چه افراد همدلی بیشتری را تجربه کرده باشند، احتمال واکنش رفتار فعالانه در آن ها بیشتر خواهد بود.
همدلی می تواند متناسب با جنسیت افراد، شکل متفاوت به خود بگیرد، اغلب نسبت به همجنس خود رفتارهای همدلانه ی بیشتری نشان می دهند و خود را از نظر جنسی جای دیگران ( همجنس خود ) قرار می دهند.
تشویق رفتارهای همدلاانه از طرف دیگران می تواند احتمال بروز آن را در موقعیت های مشابه افزایش دهد.
فرد با آموزش شناخت و درک احساسات خود و دیگران و تفسیر موقعیت ها، قادر خواهد بود رفتار همدلانه را از خود نشان دهد.
گاهی علت بروز رفتار همدلانه می تواند دوری کردن از یک حالت روحی منفی و ناخوشایند باشد.