هجرت امام خمینی از عراق به پاریس
در سال 1357 ، وقتی که نهضت اسلامی مردم ایران به رهبری امام خمینی به اوج خود رسیده بود ، رژیم شاه پس از آنکه از سکوت امام نا امید شد ، دست به فعالیت‌های سیاسی برای محدود کردن ایشان و یا اخراج ایشان از عراق زد . به همین جهت رژیم عراق منزل ایشان را در نجف محاصره کرد و رفت و آمد ها کنترل و محدود گردید . امام که به هیچ وجه حاصر به ترک مبارزه نبودند تصمیم به مهاجرت از عراق به سمت سوریه گرفتند اما به علت تیرگی روابط عراق و سوریه ، قرار شد که از طریق کویت عازم سوریه شوند .
با آنکه جهت ورود به کویت ، ویزا صادر شده بود ، پس از رسیدن به مرز کویت ، مقامات دولت کویت دستور جلوگیری از ورود ایشان به خاک کویت را صادر کردند . امام شب را در بصره گذراندند و تصمیم گرفتند به پاریس هجرت کنند .
به هنگام هجرت به پاریس در پیامی به ملت ایران ، دلایل این هجرت را چنین بیان نمودند : اکنون که من به ناچار باید ترک جوار امیرالمؤمنین علیه السلام را نمایم و در کشورهای اسلامی دست خود را برای خدمت به شما ملت محروم که مورد هجوم همه جانبه اجانب و وابستگان به آنان هستید ، باز نمی‌بینم و از ورود به کویت با داشتن اجازه ، ممانعت نموده‌اند ، به سوی فرانسه پرواز می‌کنم . پیش من مکان معینی مطرح نیست ؛ عمل به تکلیف الهی مطرح است . مصالح عالیه اسلام و مسلمین مطرح است . ما و شما ، امروز که نهضت اسلامی به مرتبه حساسی رسیده است ، مسؤول هستیم . اسلام از ما انتظار دارد .
به این ترتیب، عصر روز 14 مهر ماه 1357 ، امام و همراهان به بغداد منتقل شده و روز بعد ، هجرتی تاریخی را در راه رضای خدا انجام دادند و در آنجا پس از توقفی کوتاه در پاریس در دهکده‌ای به نام « نوفل لوشاتو» اقامت کردند . اقامت ایشان در فرانسه بر خلاف تصور رژیم شاه ، باعث تسریع در انقلاب شد و هر روز سیل خبرنگاران و عکاسان و ... به دیدار امام می‌شتافتند ؛ به طوری که ، این دهکده کوچک به کانون مهمترین اخبار جهان تبدیل شد و پس از چند ماه منجر به پیروزی انقلاب اسلامی گردید .