شهریار در سال 1285 در شهر تبریز متولد شد . دوران کودکی را در روستای « قیش‌قورشاق » و روستای « خشگناب » در بخش تیکمه‌داش شهرستان بستان‌آباد در شرق استان آذربایجان شرقی سپری نمود . پدرش حاج میرآقا بهجت تبریزی نام داشت که در تبریز وکیل بود .
پس از پایان سیکل اول متوسطه در تبریز ، در سال 1300 برای ادامه تحصیل از تبریز عازم تهران شد و در مدرسه دارالفنون تا سال 1303 و پس از آن در رشته پزشکی ادامه تحصیل داد .
حدود شش ماه پیش از گرفتن مدرک دکتری به علت شکست عشقی و ناراحتی خیال و پیش‌آمدهای دیگر ترک تحصیل کرد . پس از سفری چهارساله به خراسان برای کار در اداره ثبت اسناد مشهد و نیشابور ، شهریار به تهران بازگشت .
در سال 1313 که شهریار در خراسان بود ، پدرش حاج میرآقا خشگنابی درگذشت . او به‌سال 1315 در بانک کشاورزی استخدام و پس از مدتی به تبریز منتقل شد . دانشگاه تبریز شهریار را یکی از پاسداران شعر و ادب میهن خواند و عنوان دکترای افتخاری دانشکده ادبیات تبریز را نیز به وی اعطا نمود .
در سال‌های 1329 تا 1330 اثر مشهور خود « حیدربابایه سلام » را می‌سراید . گفته می‌شود که منظومه حیدربابا به 90 درصد از زبان‌های اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی ترجمه و منتشر شده‌است . در تیر 1331 مادرش درمی‌گذرد . در مرداد 1332 به تبریز آمده و با یکی از بستگان خود به‌نام « عزیزه عمیدخالقی» ازدواج می‌کند که حاصل این ازدواج سه فرزند ( دو دختر به نام‌های شهرزاد و مریم و یک پسر به نام هادی ) می‌شود .
وی در روزهای آخر عمر به‌دلیل بیماری در بیمارستان مهر تهران بستری شد و پس از مرگ در 27 شهریور 1367 بنا به وصیت خود در مقبرة الشعرای تبریز مدفون گشت .