ابوالحسن خرقانی ( 352 – 425 )[1]
ابوالحسن علی بن احمد بن جعفر بن سلمان خرقانی ، متولد روستای خرقان و متوفی و مدفون در همان جا .
خرقان روستایی است در نزدیکی بسطام . خرقانی به تصریح خودش و تائید مقامات بازمانده از او ، مردمی امی و درس ناخوانده بوده است . با این همه بزرگترین عارفان زمانه ، همواره ، در اشتیاق دیدار او بوده اند .
بدخویی همسر خرقانی و رفتار تند و تلخ این زن با او ، ظاهرا ، از مسلمیات زندگی او بوده و کشته شدن یکی از فرزندان او نیز داستانی است که روایات گوناگون آن را تائید می کنند .
خرقانی همه عمر در روستای خرقان و نواحی پیرامون آن زیسته و به هیچ شهری حتی نیشابور ، ظاهرا ، سفر نکرده است . وی از راه دسترنج خود و از طریق کشاورزی زندگی می کرده و مخارج خانواده و خانقاه خود را از این رهگذر تامین می کرده است .
خطوط مسلم زندگی شخصی او همین ها است و آنچه از او اهمیت دارد زندگی روحانی و تجارب قدسی او است که در ادبیات عرفانی جهان می درخشد و همتا ندارد .